Currywurst en pepernoten!

Hierbij weer een nieuw reisverslag van ons uit Thailand!

In ons vorige verslag waren we de 20e van oktober net aangekomen in Krabi. We waren hier naar toe gereisd met Nikias en Marijne (het Belgische stel).
’s Avonds zijn we uit eten geweest bij een westers restaurantje…. en wie kwamen we daar weer toevallig tegen?...inderdaad!...Nikias en Marijne. We hebben daar, als het toch zo moet zijn, gezellig met z’n viertjes gegeten en een borreltje gedronken.

De volgende dag hebben wij voor een dagje een scooter gehuurd en zijn daarmee naar de Tiger Cave Temple gereden. Deze boeddhistische tempel is te bereiken door 1237 trappen te beklimmen de berg op. Een zware en warme klim…en eenmaal boven aangekomen bleek onze grote vriend uit Indonesië ‘the haze’ (smog) ook nog weer goed aanwezig. Het uitzicht was dus niet optimaal, maar toch nog wel de moeite waard! De middag hebben we in Ao Nang doorgebracht op het strand. De avond in Krabi was gevuld met knallen van vuurwerk en wierrook. Ze vierden hier namelijk het einde van het Vegetarian Festival. Wij hebben helaas dit 9-daagse festival gemist…het moet het festival van het jaar zijn in Thailand.

Op donderdag zijn we met een bootje richting Railey gevaren. Hier waren drie mooie stranden te vinden, die je alleen per boot kunt bezoeken. De Indonesische vriend was weer vertrokken…dus we hebben een lekker dagje kunnen genieten tussen de hoge rotsformaties, op het strand, in de zon. De avond hebben we met de Belgen nog een afscheidsborreltje gedaan, aangezien we onze wegen nu zeker weten zouden scheiden.

Vrijdag hebben we (nog net) de boot gehaald richting Koh Phi Phi. We wisten dat dit toeristisch was...maar toen we daar aankwamen was het ook echt niet normaal. Verwende ondernemers waar het geld toch wel binnen komt, dikke prijzen voor alles en alleen maar dronken Australiërs 24/7.
Op Koh Phi Phi zijn we de eerste ochtend naar een uitzichtpunt geklommen…maar helaas…’Hazie’ was er weer! Dus het uitzichtpunt was niet een topper. De rest van de dag hebben we doorgebracht op het strand.
Een volgende dag hebben we een tour geboekt richting het strand van de film ‘The Beach’. Deze vertrok pas om 14:00…en aangezien het weer nu wel mooi was zijn we nog maar een keer het uitzichtspunt opgeklommen, om nu wel een perfect uitzicht te hebben over Koh Phi Phi.
Daarna zijn we dus met een tour meegegaan. Op een volgepakt bootje richting het kleinere eiland van Phi Phi gevaren waar het natuurpark met het bekende strand is. Onderweg gestopt voor een sprong van een klif, maar het water was te laag, dus dat werd eerst uitgesteld.
We mochten even snorkelen voordat we Maya Bay in gingen. Daar liggen normaal 60 – 80 bootjes, en dit keer maar een stuk of 20! Dus het viel op zich nog mee met het massa toerisme. Hier hebben we een uurtje kunnen liggen op het strand op een mooi wit strand midden tussen de grote rotsformaties en het super blauwe water.
Na deze stop zijn we verder gevaren naar een lagoon en daar nog een keer een poging gewaagd om te springen van een klif. Dit was niet makkelijk omhoog lopen en springen, je moest daadwerkelijk recht omhoog klimmen en dan er maar vanaf springen. ‘Gelukkig’ bleef de boot eronder liggen, dus als je viel, viel je op de boot en niet in het water. Mark heeft het welgeteld 3 meter hoog gered, want daarna kwam een gedeelte rots wat overhelde.
Daarna zijn we nog even gestopt bij Monkey Beach; de naam zegt het al. Een strand vol met apen. Wel grappig om te zien, al die apen helemaal onder ’t zand…en niet geweten dat apen ook gewoon kunnen zwemmen!
De laatste stop was bijna in het donker bij een grot. We moesten wachten totdat het pikdonker werd en toen mochten we weer het water in! Dit keer op met bioluminescerend fytoplankton (jaja…wat een woord!) te zwemmen. Dit is plankton wat licht geeft als het wordt bewogen. Dus als een gek heen en weer bewegen met je armen en benen…maar wel een gaaf gezicht!

Op maandag 26 oktober hebben we weer onze biezen gepakt en zijn we met de boot naar Phuket gevaren. Daar nog een klein busje gepakt richting Patong Beach; ‘the place to be’ op het schiereiland Phuket. Hier hadden we een mooi goedkope kamer voor 7 euro gevonden. Daar aangekomen was de eigenaar net bezig met een klant, en één of ander plakstripje. Daar zaten een paar mooie dikke bedluizen op. Wij hebben onze kamer gecheckt, en ook wij hadden wel kleine beestjes op het matras lopen. De spullen gepakt en maar gauw ergens anders heen! Dit werd een kamer voor een euro duurder, maar een koel/vries combinatie, zeer grote kamer en balkon. Hier hebben we mooi wat geld bespaard door de koelkast te vullen…en elke ochtend lekker op ons balkon te ontbijten…i.p.v. elke keer uiteten.

In Phuket zijn we in totaal zes nachten gebleven. De eerste avond zijn we bij de Duitse buurman beland; lekkere schnitzel en currywurst mit bratkartoffeln die avond! Ook hebben we een Nederlandse toko gevonden voor kibbeling, zuurkool & gehaktbal met jus! Echt lekker om weer eens bekend eten te hebben. Deze eigenaren, en vele andere blanken, wonen hier nu met hun Thaise vrouw. Best raar om te zien waar normaal een vakantieoord wordt overspoeld door jonge stellen en gezinnen, hier alles wordt overspoeld door oudere blanke mannen en jonge Thaise vrouwen.

Op dit schiereiland hebben we vier dagen een scooter gehuurd, en daarmee rondgereden. Zo hebben we een Gibbon opvangcentrum bezocht, een paar tempels waaronder een grote Boeddha van 45 meter. Ook een waterval, en natuurlijk veel van de 36 stranden die Phuket te bieden heeft. Van hele stille strandjes tot mega grote stukken strand waar elke minuut drie verkopers langskomen met hun veel uiteenlopende verkoopwaar.

1 November zijn we ’s ochtends om 07:00 opgepikt om naar de busterminal in Phuket Town te gaan. Daar zijn we op de bus gestapt richting Cha Am. Helaas duurde deze trip wat langer dan gepland, dus we waren pas om 21:30 bij het hotel i.p.v. 17:00. We hebben dit keer drie nachten in een lekker luxe hotel geslapen, aangezien Hendry & Janny de volgende middag daar ook zouden komen met een georganiseerde groepsreis. Maandag rond 13:00 waren H&J daar, en hebben we gelijk maar een borrel genomen. Ook hadden ze pepernoten, gevuld speculaas, nibbit chips, droge worst, snoep, etc. etc. mee! (Ook dank -schoon-ouders Benjamins!) De rest van de dagen stond ook in het teken van lekker eten, lekker borrelen en gezellig bijkletsen. Zelfs de oudere garde van de groepsreis heeft ons nog goed kunnen vermaken…de lekkere simpele westerse humor heeft ons heel wat tranen gekost. Na drie nachten ‘heaven’ was het tijd om verder te reizen naar Bangkok. Hier zijn we woensdagavond aangekomen.

En tsjah…Bangkok…
We hebben hier drie nachten verbleven, maar waren blij dat we weer weg konden. We hebben hier mooie tempels bezocht en leuke markten bezocht. Maar deze stad is niet voor ons weggelegd aangezien we bijna elk moment van de dag een WTF-moment hadden;
- Gemeterde taxi’s die je weigeren omdat je niet zwart wilt betalen (3x zoveel).
- Taxichauffeurs die omrijden (en je laat het hun zien via je navigatie) die ineens geen Engels meer kunnen spreken.
- Bij de ene tempel is een sarong (omslagdoek) niet toegestaan en moet je een broek huren, bij de andere tempel is het wel goed (maar dan heb je hem natuurlijk thuis gelaten), maar moet je een nieuwe kopen.
- Je moet je tas in een kluisje stoppen met alles erin wat je hebt. 400 meter later binnenin een complex willen ze weer de ticket zien; ‘tsjah…ligt daar 400 meter terug’.
- Je mag de Gopro niet op de standaard zetten, maar wel vasthouden…

En het laatste momentje was de laatste avond. Maar hier was de uitspraak ‘Too good to be true’ ook van toepassing. Als je in Bangkok bent, dan moet je eigenlijk wel een keer naar een Pingpongshow *plop!*. Voor degene die niet weet wat het is, zoek maar op google :P. Met enige twijfel zijn we toch een donker barretje binnengestapt om daar vervolgens een drankje te doen. 100 Bath per drankje werd ons verteld. Wij dachten…mooi goedkoop! Maarja….Too good to be true! Na een paar slokken kwam er een dame aangelopen met een papiertje met de mededeling; 1e drankje 300 Bath (inclusief show), de volgende drankjes 100 Bath. En in zulke toko’s zou je toch op de één of andere manier moeten betalen…dus elke naïeve toerist deed dat ook maar, en was ook zo weg…na een paar pingpongballen om je oren, hawaïslingers van 4m die eruit werden gehaald en kaarsjes die uit werden geblazen.

Ondanks dit alles (en de ratten die over je voeten lopen en de liters rioolwater wat je over je heen krijgt in een watertaxi) was Bangkok een super gave stad!! -_-

Tijd om zaterdagochtend snel een minibus in te stappen richting het relaxte Kanchanaburi. Hier zijn we na 2 uurtjes hard scheuren aangekomen. We hebben een hostel aan de rivier opgezocht en een fiets gehuurd om de stad te verkennen. Kanchanaburi staat bekend om de brug over de rivier Kwai, wat onderdeel is van de dodenspoorlijn. In de 2e wereldoorlog zijn ruim 100.000 gevangenen dood gekomen bij de aanleg van de 415 km lange spoorlijn van Thailand naar Myanmar. Hier in Kanchanaburi hebben we de oorlogsgraven bezocht, een mooi museum en natuurlijk de brug zelf. De brug was echter soms afgesloten, omdat er een film opgenomen werd. Was grappig om te zien hoe ze met explosies en vuur stukken van de film, keer op keer, opnamen. Zelfs T-bag uit Prison Break (Robert Knepper) was hier aan het acteren. Als iemand weet welke film dit is wat ze aan het maken zijn…laat het ons weten! Wij kunnen het niet vinden namelijk…

De volgende dag hebben wij ons budget even laten wezen voor wat het was. We wilden eigenlijk tijdens onze reis nog wel iets doen met olifanten, maar niet een standaard ritje op de rug. We kwamen uit bij Elephant World…een opvangcentrum voor oude, zieke en mishandelde olifanten. Een dag lang hebben wij deze beesten verzorgd; voedsel wassen, olifanten voeren en rijstballen maken voor oude olifanten die geen tanden meer hebben. Het einde van de dag mochten we met de olifanten de rivier in, en samen met ze zwemmen of ‘rodeo’ rijden op de rug (op de nek zitten van een olifant kan geen kwaad; daar kunnen ze 500kg verdragen). Na tussen de grote keutels in het water te hebben gelegen hebben we de olifanten nog een laatste keer eten gegeven…ze hebben namelijk een kilootje of 300 nodig per dag. Een super gave dag waar de hele tijd, tijdens het ‘werken’ en onze pauzes, de olifanten op hun dooie gemakkie rond je lopen.

Met de grijze reuzen eindigt ons reisverslag ook weer! We zijn nu onze laatste avond in Kanchanaburi. Morgen gaan we met de bus naar Tak, door naar Mae Sot en daar de grens over naar Myanmar. Het zal lang reizen worden voordat we aankomen in ons beoogde doel; Yangon. Als we het hebben gered...?...Dat lezen jullie next time!

Foto’s: https://m.facebook.com/mark.vos.121/albums/951310968273811/?ref=bookmarks