Laos... Been there... Don Det!

Hier weer een verslag uit Azië! Dit keer over onze twee weken in Laos…Enjoy!

Maandag de 7e van december waren we in Huay Xai. Daar hebben we ’s middags rondgewandeld in het kleine dorpje aan de Mekong rivier. Dit had verder niet zoveel te bieden behalve lekkere stokbroodjes! Laos is bezet geweest door de Fransen, dus overal zie je nog Franse invloeden zoals croissants, Franse stijl in de gebouwen en de baguettes! Na een kort nachtje zijn we richting de haven gelopen om een ticket te kopen voor de twee daagse boottocht richting Luang Prabang.
Je kunt namelijk met een bus van 10-12 uur gaan, maar je kunt er ook twee dagen over doen met een boot over de Mekong en zo de bergen en rivierdorpjes aan je voorbij zien gaan.
Om 11:00 uur zijn we vertrokken met de boot en na een mooie trip zijn we rond 18:00 uur aangekomen in de overnachtingsplaats Pakbeng. Hier een accommodatie gezocht en gelijk een goed restaurantje.
Woensdagochtend vertrok de boot om 08:30 weer, dus het was weer vroeg op, ontbijten en stokbroodjes ‘to go’ mee. Op de boot was het lekker een beetje dommelen, van het uitzicht genieten en dobbelen. Rond 16:00 waren we in Luang Prabang…nou ja…bijna dan. De Laotianen hebben weer een mooie oplichtingspraktijk bij de boten. Je wordt niet bij de haven eruit gegooid, maar 10km ervoor. Hierdoor moet je met een tuktuk weer naar de stad, wat natuurlijk weer wat Kip (geen dieren, maar nationale munteenheid) kost. Bij de tuktuk halte in het centrum werden we aangesproken door een Noorweegs meisje. Ze werkte voor een guesthouse en had kamers te huur. Na een beetje gepraat had ze een prijs voor een kamer inclusief ontbijt. Na een kilometer te hebben gelopen waren we bij de locatie. Kamer was ook prima maar bij het inchecken kwam er weer een probleempje naar boven! Na voor drie nachten te hebben betaald vroegen wij nog even waar het ontbijt geserveerd werd. “We hebben hier geen ontbijt” werd ons verteld. Lekker dan…ons binnenhalen met beloften die niet worden nagekomen. Wij wilden gelijk weer uitchecken om wat anders te zoeken, want hier hebben we een hekel aan. We moesten sowieso de eerste nacht betalen aangezien we al op het bed hadden gezeten was het verhaal. We hebben nog wat met de prijs kunnen onderhandelen, maar de manier waarop was echt alles behalve gastvrij. Dus het werd opzoek naar een ander guesthouse. Helaas duurde dit bijna twee uur, want alles is gruwelijk duur (20-50 euro!). Uiteindelijk toch iets gevonden voor de andere twee nachten en de avond afgesloten met een noedelsoep op de nachtmarkt.

De volgende ochtend eerst verhuisd, waarna we weer een lekker stokbroodje op straat hebben gegeten. De rest van de dag hebben we gevuld met het struinen door de stad. Van één tempel hadden we op internet gelezen dat je via een achteringang naar binnen kon. Maar helaas was onze poging mislukt… We dachten dat we ongezien bij een controle post voorbij gelopen waren, maar via een walkie talkie was een ander hokje al op de hoogte gebracht waardoor we alsnog moesten betalen.
’s Avonds zijn we in een restaurant gaan eten waar iets stond aangeplakt met ‘bbq voor 2 personen’. Wat bleek?...Het was een gourmetstel net zoals in Chiang Mai / Rai!...hier wisten we wel dus raad mee ;)

Op vrijdag de 11e hebben we een scooter gehuurd en hebben we een uurtje gereden richting de Kuang Si watervallen. Deze watervallen hebben tientallen verschillenden trappen waar het water naar beneden komt, met aan het eind een paar grote turquoise zwempoelen. Voordat we daar beneden gingen zwemmen wilden we op weg naar ‘the secret spot’; een plek waar maar een enkeling komt en zwemt. We begonnen aan onze klim en na een dik half uur kwamen we erachter dat we al veel te ver waren. We kwamen uiteindelijk uit bij de bron van de waterval. Na een korte pauze het hele eind maar weer terug gewandeld om vervolgens toch de juiste afslag te nemen. Na een paar verbodsboden en prikkeldraad kwamen we toch bij het geheime plekje uit. Het klopte inderdaad; in de verte zag je beneden honderden Chinezen (etc.) foto’s maken, terwijl wij het rijk bijna voor ons alleen hadden halverwege de waterval!
Na deze plek zijn we weer helemaal naar beneden geklauterd om vervolgens in één van de zwempoelen te springen. Na een paar keer uit de boom in de poel te zijn gesprongen was het wel weer leuk geweest, want het water was nogal koud. Na weer een mooie terugrit door de bergen waren we nog net voor zonsondergang onderaan de berg middenin Luang Prabang. Hier staat een tempel bovenop, en heb je mooie vergezichten over de omgeving en de Mekong. Na even flink doorstappen waren we boven…alleen helaas niet de enige. Met zo’n 200 andere toeristen bovenop een klein bergje kijkend naar de zon die achter de bergen zakt. Het was zeker wel weer de moeite waard.

De volgende ochtend, met spierpijn in onze benen van al het geklim van de vorige dag, zijn we opgepikt door een minibus. Hiermee zijn we in vijf uurtjes tijd naar Vang Vieng gereden. Van Vieng is een klein bergdorpje wat bekend staat om het tuben (komen we later op terug) en de leisteengrotten.
Gelijk die middag maar weer de hort op gegaan en richting één van de grotten in de buurt gelopen. Daar hebben we gelijk maar weer even lekker tussen alle locals in het park gezeten en onze tas met eten geopend.
De avond hebben we gegeten bij een Thaise man, die altijd in Freiburg (Duitsland) heeft gewoond, maar nu dus hier in Laos terecht is gekomen. Hij had een mooie Duitse menukaart; we zagen namelijk curryworst er op staan en moesten gelijk weer aan Phuket denken hoe lekker hij daar wel niet was. Alleen hier zag de menukaart er alleen lekker uit…de wurst was etwas minder…

Op zondag de 13e hebben we weer een klein brommertje (in Laos hebben ze meer brommertjes dan scooters) gehuurd en zijn we richting een grot met een mooi blauw meertje gereden. Na een half uur langs prachtig karstgebergte te zijn gereden kwamen we uit bij een blauw meer. Hier achter lag een grote berg waar een grote grot in is gevormd. Na een uur te hebben geklommen door de grot was het tijd om even af te koelen in het meertje.
De Laotianen weten zich altijd goed te vermaken; ook hier hadden ze een grote boom omgetoverd tot duikplank. De onderste tak was 2 meter boven water, de bovenste een meter of 5. Ook is er nog een touw om het water in het slingeren. Hier hebben we ons prima vermaakt…en veel gelachen om de locals die echt absurd (resultaat = pijnlijk) in het water springen.
Na weer een ritje terug naar huis de scooter weer gauw terug gebracht naar de verhuurder, omdat we wisten dat we ’s middags niet meer zouden mogen rijden; we gingen namelijk tuben!
In Vang Vieng gaat elke jongere dit doen; drijvend op een band de rivier af, met af en toe een bar langs de kanten waar je weer een borrel kan halen. Een aantal jaar geleden lag het sterftecijfer van toeristen hier boven de 20 per jaar. Dit heeft de gemeente iets naar beneden kunnen brengen door een groot deel van de bars te sluiten. Hierdoor stuiteren er iets minder toeristen op de rotsen en verdrinken er ook wat minder. Maar gelukkig voor ons waren er toch nog wel een paar barretjes open!
Met een tuk tuk werden we 3,5 km buiten het centrum afgezet. Vanaf daar konden we met de band de rivier in en weer richting het eindpunt (centrum) dobberen. Al gauw kwam de eerste bar in zicht en voordat je het wist had je een lijn bij je liggen die je vast kon pakken, zodat het personeel je naar de bar kon slepen. Deze middag hebben wij ons prima vermaakt met een lekker koud drankje in de hand, dobberend over de rivier in het zonnetje. Bij het eindpunt waren nog lekkere hangmatten en zonbedjes waar we heerlijk per ongeluk even in slaap zijn gevallen...
Maandagochtend zijn we weer in een minibus gestapt, verder richting het zuiden, met dit keer de bestemming de hoofdstad Vientiane.
Wij zaten gezellig met z’n tweetjes voorin bij de chauffeur. Deze man wist heel goed het gaspedaal te vinden en slingerde met veel snelheid de bergweggetjes door. Even een kleine pitstop, omdat een meisje achterin het busje een beetje misselijk was en daarna weer gewoon op dezelfde manier verder rijden. Totdat wij allebei opeens iets hoorden afbreken / knappen onder de auto. En al gauw hadden wij door wat dat was. De chauffeur begon een beetje paniekerig zigzaggend te sturen om alles te ontwijken en ondertussen probeerde hij steeds de rem in te trappen.
Maar de rem hield het voor gezien! Gelukkig reden we niet heel erg hard op dat moment, dus met een beetje zigzaggen en de bus uit laten vieren kon hij ons veilig aan de kant van de weg zetten met de handrem. Na een uurtje wachten konden we de weg vervolgen met een nieuwe bus.
Na veilig in Vientiane aan te zijn gekomen zijn we de stad in gelopen. Hier even de Laotiaanse versie van de Arc de Triomph beklommen.

Op dinsdagochtend zijn we naar het Cope museum geweest. Dit is een museum bij een revalidatie centrum. Deze centra zijn hard nodig hier in Laos, omdat de bevolking nog steeds veel last heeft van het verleden. Tijdens de Vietnamoorlog is Laos gebombardeerd door de Verenigde Staten om bevoorradingswegen van de communistische Vietnamezen te vernietigen. Dit deden ze met clusterbommen; 1 grote bom die in de lucht uit elkaar valt, waar dan 100 kleinere bommen uitvallen. Zo werd heel Laos met 580.000 missies vlak gebombardeerd. Even interessant feitje; dit is meer dan dat de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog bij elkaar hebben gebombardeerd. Van al die explosieven is 30% niet geëxplodeerd. Land is onbewerkbaar, omdat tot op de dag van vandaag overal explosieven liggen. Boeren krijgen geen inkomen, alleen van het Amerikaanse ijzer wat ze kunnen verkopen. Kinderen gaan hier dus massaal op zoek naar ‘bombies’ om geld te verdienen. Met de 30% niet geëxplodeerde bombies is het resultaat wel duidelijk. Vele dodelijke slachtoffers en nog meer invalide. Deze worden in verschillende centra geholpen aan nieuwe armen en benen. Dit museum vertelde op een indrukwekkende manier met beeldmateriaal wat er allemaal is gebeurd en hoe zo’n impact het nu nog heeft.
Na een ochtend geschiedenisles hebben wij het serieuze ingewisseld voor lekker relaxen; we zijn naar het zwembad in Vientiane geweest.
Na een middagje zwemmen onze spullen gepakt voor weer eens een nachtbus! In Laos kennen ze andere nachtbussen dan in andere Aziatische landen; deze hebben geen stoelen, maar matrasjes waar je op ligt. We lagen bovenin, vooraan bij het raam (basisschool geluksmomentjes). Het klinkt allemaal lekkerder dan dat het echt was…de weg was hobbelig, de plek eigenlijk net te klein om echt lekker te liggen…en de chauffeurs onder ons boerden heel de weg door. Maar we hebben het weer gered; 06:00 zijn we aangekomen in Pakse.

In Pakse een tijdje op straat rondgezworven op zoek naar een hostel. Omdat het hoogseizoen is was hier al heel veel volgeboekt. Uiteindelijk toch een muf hok gevonden en nog even een uurtje bijgeslapen. Na een lekker ontbijt bij het bakkerijtje naast de deur een brommertje gehuurd en de bergen in gegaan. Hier hebben we het ‘Bolaven Plateau’ bezocht; vele watervallen en koffie & thee plantages. Behalve een mega grote koffiefabriek hebben we niks van thee of koffie gezien; alleen twee indrukwekkende watervallen. Na bijna twee doodervaringen met 50 km/u (een grote hagedis die echt NET voor de wielen langs schiet & een vrachtwagen met oplegger die ons de berm/sloot in drukt omdat hij een inschattingsfout maakt) toch weer veilig thuis gekomen.

Op donderdag de 17e zijn we ’s ochtends weer vroeg opgestaan en in een minibusje gestapt richting Don Det. Dit is één van de 4000 eilanden in het zuiden van Laos in de Mekong rivier.
Na een klein boottochtje op het eiland aangekomen en een guesthouse opgezocht. Na een middagje en kort avondje beetje was wegbrengen, rond lopen en terrasje pakken was het tijd om lekker vroeg te gaan slapen.

De volgende dag hebben we een fiets gehuurd en zijn we richting Don Khon gefietst. We moesten over een 100-jaar oude spoorbrug die de Fransen hadden aangelegd om de Mekong verder op te kunnen. Er is namelijk een plotseling verval van ruim 20 meter in de rivier waardoor de boten niet verder kunnen varen. Hier hebben we dus ook een tijdje bij de grote watervallen gezeten en gekeken hoe sommige waaghalzen met kajaks zich een weg naar beneden zoeken. Hierna zijn we over de stofweggetjes naar het zuiden van Khon gefietst en even lekker wat gegeten. Op deze plek kun je een boottochtje boeken richting de zeldzame Irrawaddy dolfijnen. Dit zijn zoetwater dolfijnen die alleen in de Mekong leven in een paar diepere poelen waarvan er hier dus ééntje is. Er zijn nog maar een paar tientallen dolfijnen over in de rivier na vroegere overbevissing.
Ons plan was om dat de volgende dag te doen vanaf het eiland waar wij verbleven, maar omdat we nu eigenlijk op locatie waren was het veel voordeliger om het gelijk te doen! Wij een mooi oud bootje ingestapt met een nog oudere kapitein. We hebben ongeveer een uurtje rondgedobberd en meerdere dolfijnen kunnen spotten, waarvan één op 10 meter van de boot!
Na een stoffig ritje terug naar ons eigen eilandje, waar we de rest van de avond weer lekker hebben gerelaxed.

Gisteren en vandaag hebben we lekker helemaal niks gedaan. We hebben ons handdoekje gepakt en zijn naar ‘het strand’ gegaan; 100 vierkante meter zand tussen de restaurantjes aan het water. Maar hier hebben we lekker twee daagies doorgebracht!

We hebben Don Det z’n reputatie goed opgevolgd; vooral niks doen, lekker relaxen en lekker genieten! We hebben ook vooral genoten om tussen de locals te verblijven. Zodra je deur uit stapt zie je het Laotiaanse leven aan je voorbij gaan; kinderen die (ongezien) chips uit winkels plunderen tot aan koeien die langs het terras lopen.

Morgen gaan we helaas Laos verlaten…maar we zullen het inwisselen voor waarschijnlijk wat anders moois…dan gaan we naar Cambodja! We hopen dat we de beruchte (oplichtings)grensovergang van Cambodja goed overkomen…

Alvast hele fijne kerstdagen & een goed uiteinde!
Liefs van ons!!

Foto’s: https://m.facebook.com/mark.vos.121/albums/972187226186185/