Tarzan en Jane in de jungle

Hallo lieve lezers,
Hier zijn we weer met een nieuw reisverslag!

Kuta Beach op Bali was onze laatste plaats in Indonesië. In Kuta Beach zijn we 5 nachten verbleven. Deze toeristische plaats is vooral zon, zee & strand, wat wij natuurlijk niet zo vervelend vinden. Maar na alleen maar op een handdoekje te hebben gelegen op het mooie witte strand vonden we het wel even tijd voor wat actievers.
Voor Marissa was dat: vallen, blauwe plek, opstaan, weer vallen, weer een blauwe plek, opstaan, en jaaaaa uiteindelijk toch ook even staan en weer vallen en zo maar door. Voor Mark was dat gewoon lekker surfen. We hebben twee dagen een surfbord gehuurd waar we heel wat uurtjes in de zee mee door hebben gebracht.

Naast al het mooie zon, zee, strand hebben we ook nog wat anders bezocht in Kuta.
In het centrum van Kuta staat een heel groot monument met alle 202 namen van slachtoffers die in 2002 zijn omgekomen bij een aanslag in de stad.
Het monument staat nu op de plek waar een zelfmoordaanslag destijds was gepleegd in een bar. Tegenover dat momument ligt nu een vervallen parkeerplaats, wat eerst een discotheek was waar diezelfde avond een autobom is afgegaan. Best indrukwekkend om te zien, en raar om in te denken dat het iedereen eigenlijk kan overkomen.

Maandag 21 september hebben wij weer met Indra nog even afgesproken om samen met hem nog even gezellig op pad te gaan, voordat wij zijn thuisland gingen verlaten. We zijn met hem naar de Uluwatu tempel (= tempel op een grote klif) geweest. Ook hebben we nog even een paar uurtjes het meest toeristische strand Nusa Dua bezocht.

Na twee maanden in dit mooie land rond te hebben gereisd waren onze 60 dagen van ons visum op, dus het was tijd om verder te gaan. Dinsdag 22 september zijn we met een taxi naar het vliegveld gegaan om na een vlucht van 2,5 uur aan te komen in Singapore.
Voor de mensen die dachten… zouden ze nu niet Borneo gaan? Dat was inderdaad wel eerst ons plan, maar dit is een beetje gewijzigd. Ons plan is nu om i.p.v. Borneo straks in november naar Myanmar te gaan.

Terug naar Singapore… welkom luxe, grote, westerse stad! Na twee maanden de becaks en andere primitieve reismethoden ingewisseld voor de metro. Helaas zit er aan de westerse luxe ook gelijk weer een prijskaartje; ons dag budget hebben we deze dagen even moeten verdubbelen. Maar dat alles was de moeite waard!

In Singapore hebben we de eerste dag de stad verkend. Super gaaf om alle mega hoge en luxe gebouwen te zien; vooral het hotel Marina Bay Sands. Ook hebben ze er super mooie tuinen liggen; Gardens by the Bay. Bij het hotel en bij de tuinen zijn er elke avond gratis lichtshows te bekijken, die ook meer dan de moeite waard zijn!
Wat wel jammer was dat we twee dagen te laat waren voor de Formule 1. Alles werd net weer opgeruimd, dus het enige wat we nog konden doen is over delen van het circuit lopen, langs alle lege kuipstoeltjes.
De tweede dag in Singapore hebben we besteed aan de Singapore Zoo. Dit is een dierentuin die zo perfect is als de rest van het land; georganiseerd, schoon, en het beste van het beste! Hier heel de dag shows en verblijven bekeken van cheetahs, luipaarden, witte leeuwen, ijsberen, vleerhonden, apen en de rest van alle dieren die er ongeveer bestaan.
’s Avonds hebben wij de Lonely Planet er maar eens bijgepakt om te kijken waar we na Singapore maar eens heen moesten. We lazen dat eigenlijk iedereen een bus van een schappelijke 4 uurtjes pakt naar Melaka. Ok…klaar! Let’s do that!

Zo zaten wij de volgende ochtend in de bus naar Melaka. Daar aangekomen een uur moeten wachten op de vertraagde stadsbus. Mark zijn wachttijd werd goed benut door een local pubertje. Het gesprek begon over de stadsbus, maar kreeg al gauw een andere wending. Het jochie wilde maar al te graag weten hoe je een vrouw het beste kan bevredigen, hoelang het duurt etc. Nadat Mark hem afgewimpeld had kwam hij al gauw weer langs om Marissa te vertellen om op de tassen te passen, zodat Mark even met hem kon praten. Wie weet hadden we nog veel kunnen verdienen aan zo’n seks consult…maar helaas…Mark heeft daar geen kaas van gegeten.
Uiteindelijk was dan daar eidenlijk de bus, die o.a. naar Townsquare zou rijden. Aangezien het donker was en er niet werd omgeroepen was het een beetje gokken. Bij een vermeende Townsquare een mede passagier gevraagd of dit het plein was…’No’ reageerde de Chinees. Vijf minuten later realiseerden wij dat het toch echt wel onze bestemming was geweest. Bij de volgende halte er maar uit gesprongen, en een klein uur met onze tassen in het donkere, vochtige en hete Melaka rondgezworven. Uiteindelijk een fijn kamertje gevonden, midden in het centrum, een paar honderd meter van Townsquare.

Melaka was gelukkig weer goedkoop, dus we konden weer helemaal losgaan in de supermarkt en in de restaurantjes. In Melaka hebben wij veel koloniale dingen bezocht van de Portugese, Nederlandse & Britse overheersing. Ook hebben wij echt super lekker hier gegeten; Satay Celup (echt een idee voor Nederland!) Je komt binnen, haalt met een dienblad satestokjes op met kip/vlees/vis/groente. Deze neem je mee naar je tafel waar je een pot satesaus krijg boven op een brander. Het eten moet je gaar maken in de satesaus, en (vr)eten maar! Aan het eind betaal je een bedrag keer het aantal stokjes. Echt super lekker en goedkoop.
Een andere dag hebben we nog lekker gezwommen en de weekendmarkt in Chinatown bezocht.

Een tijdje terug dacht Marissa dat er ratten ‘op de binnenplaats waren’…nu was de beurt aan Mark om ‘jattend personeel’ de deur uit te werken. ’s Nachts moest Marissa naar de wc en deed dat mooi stilletjes. Mark zag in zijn ooghoek de deur heel zachtjes dichtvallen, en dacht; ‘het personeel jat onze spullen!’. In een halve seconde stond hij bij de deur om als ‘grote, slaapwandelende held’ achter onze spullen aan te gaan en om het personeel aan te vallen, maar nog wat half slaperig zag Mark net op tijd dat het geen personeel was, maar zijn eigen wederhelft.
Na weer een lachwekkend onderbroken nachtje zijn we weer lekker verder gaan slapen.

Maandag 28 september zijn we verder gereisd naar Jerantut. Even overstappen in onze ontgroeningsplaats Kuala Lumpur.
In Jerantut hebben wij één nachtje geslapen om vanuit daar de volgende dag verder te reizen naar
Taman Negara. We vertrokken vanuit Jerantut met een busje naar Kuala Tembeling en van daaruit hebben we met een klein bootje twee uur door de jungle gevaren om bij Teman Negara (national park) uit te komen. In dit national park hebben wij o.a. de Canopy Walk belopen; een touwbrug van 500 meter lang en 45 meter hoog. Diezelfde dag hebben wij ook de Bukit Teresik beklommen. Een zware, warme, zwetende tocht door de jungle naar het uitzichtspunt op de berg. Maar aangezien er bosbranden zijn in Indonesië is hier het uitzicht nu niet heel erg goed en zagen we eigenlijk ook niet meer dan alleen smog. Ook hebben wij in de jungle een tourtje gedaan naar een lokale bevolking,de Orang Asli, die met ongeveer 50 mensen leven in de jungle.
Hier kregen wij te zien en te horen hoe deze mensen daar leven. Ze wonen in kleine bamboehutjes met niet meer dan wat doeken, kleding en zelfgemaakte materialen uit de natuur (o.a. speren en medicijnen) om zo daar met elkaar te kunnen bestaan. Ook werden er demonstraties gegeven over hoe deze mensen vuur maken en schieten met een blaaspijp. Er hing een klein knuffelbeertje aan een net wat het mikpunt was om op te schieten. De locals konden dit natuurlijk als de besten, maar ook voor Mark was het moment daar om het net zo goed te doen… maar zoals een andere toerist al lachend zei nadat Mark aan de beurt was geweest: dat wordt gewoon MacDonalds.
Het was een hele leuke tour, maar ook bijzonder om te bedenken dat mensen in deze tijd nog zo primitief (kunnen) leven.

Donderdag 1 oktober hebben wij ’s avonds Taman Negara verlaten om weer één nachtje te verblijven in Jerantut. Vanuit daar zijn we vrijdags vertrokken naar Kuantan.

Momenteel zitten wij nog steeds in Kuantan, dit is een stadje in het oosten van Maleisië .
We hebben hier in anderhalve dag de stad verkend en het strand bezocht, waar uiteraard onze vriendjes, de apen, ook weer aanwezig waren.
Maar ze kennen ons ondertussen te goed en lieten ons dus deze dag mooi met rust.

Morgen zullen we ’s ochtends vroeg vertrekken naar het eiland Perhentian in het noorden van Maleisië.
Dit wordt weer vervolgd!

Tot de volgende keer!

Foto's: https://www.facebook.com/mark.vos.121/media_set?set=a.924222447649330&type=3&pnref=story&__nodl